ROZMAITOŚCI

Drobiazg

Tak bardzo kocham nasz świat
a on mnie nie kocha;

Tak bardzo garnę się do ludzi
a oni mnie unikają;
w uściskach zamiast rąk przyjaciół
którzy mnie zdradzili
czuję obce dłonie.

To już listopad - myślę
mój za oknem cmentarz płonący krzyżami
podobny do pobojowiska pod Falaise
gdzie szarańcza much pożera padlinę
rasowych niegdyś koni.

Myślałam wtedy, że to moja przyszłość
łowić lub być złowionym
śledząc nadlatujące niemieckie samoloty

Jednak czas opamiętał się
nastało życie, które nie jest moje
wśród ludzi, którzy nie garną się do mnie
w kraju, który nie jest warty mnie
ani ja jego;
ale po co zawracać ludziom głowy
takimi drobiazgami.